Celem tego projektu było wysłanie małej sondy balonowej mierzącej temperaturę powietrza w różnych warstwach troposfery, a być może i stratosfery. Przy okazji eksperymentalnie weryfikowane zostały dane o dopuszczalnej temperaturze pracy układów scalonych i temperaturowych zmianach parametrów toru radiowego.

Dane o temperaturze były na bieżąco wysyłane do "stacji naziemnej" (w postaci studentów obsługujących antenę kierunkową, transceiver , komputer wraz z odpowiednim oprogramowaniem) za pomocą kluczowanej fali nośnej zgodnie z alfabetem Morse'a

Sam balon zbudowany został z 24 foliowych powłok, wypełnionych helem. Elektronikę umieszczona została na ścianie ogniwa paliwowego - zapewniającego stałą, korzystną temperaturę pracy oraz oczywiście zasilanie. Temperatura mierzona była za pomocą cyfrowego termometru o rozdzielczości 0.5 st. Celsjusza i natychmiast wysyłana na ziemię, za pomocą modułu nadawczego. Moduł nadawczy działał w paśmie ISM (Industrial, Scientific & Medical) na 433,92 MHz, z mocą około 10mW i nie wymagał zezwolenia na pracę (tj. znaku wywoławczego). Końcówkę toru radiowego stanowiła ćwierćfalowa antena dookólna typu Ground Plane - zastosowano ją głównie ze względu na prostotę konstrukcji.

Sonda balonowa została wysłana na Ogólnopolskim Zlocie Miłośników Astronomii we wsi Niemczyn pod Białymstokiem, 13.08.2005 o godzinie 17:04 (tak jak to zostało ustalone ze służbami lotnictwa cywilnego). Kontakt urwał się (sygnał stał się niedekodowalny) o godzinie 18:06, czyli po 1h 02m lotu w kierunku wschodnim / północno-wschodnim, gdy sonda zaszla za linie horyzontu. Maksymalny osiągnięty pułap to około 2.5 - 2.6 km gdzie panowała temperatura 1 - 2 st. Celsjusza. W czasie trwania łączności balon przebył około 35 km (wiatr 11 m/s), a ponieważ pod koniec trwania łączności, sonda zaczęła obniżając wysokość lotu - sądząc po prędkości opadania, mogła przelecieć jeszcze 15 - 20 km.

Z przeprowadzonego eksperymentu udało się wyciągnąć wiele istotnych wniosków m.in: fakt, że pogoda jest najważniejszym czynnikiem warunkującym powodzenie misji (podczas lotu padał deszcz, zamoknięty balon na granicznej wysokości pokrył się lodem) jak i ważne jest zastosowanie bardziej elastycznych powłok niż foliowe (mimo, że na ziemi nie były wypełniane całkowicie helem - zostawiliśmy przestrzeń na rozprężający się gaz)